STORUMAN - De WK-finale tussen Nederland en Spanje een smerige wedstrijd? Dat was maar een schijntje vergeleken met het Zweeds kampioenschap moerasvoetbal van afgelopen weekeinde.Circa 2500 bezoekers waren getuige van het geploeter en geworstel door de 38 teams - van vrouwen, mannen en gemixt - in de prut van het Noord-Zweedse Storuman. Menig deelnemer had al pret voor tien gehad met het bedenken van de ploegnaam wat vele originele voorbeelden opleverden: Swampboys FC, Mudderfuckers, Blötsocka BS (VV Nattesok), Trötta Tanter (Vermoeide Wijven), I Can't See My Ass, Små Ilskna Kvinnor (Kleine Kwade Vrouwen) en uiteraard Stora Ilskna Kvinnor (Grote Kwade Vrouwen). Organisator Swampsoccer Sweden deed vanzelfsprekend zelf ook een duit in het hilarische zakje en schreef in zijn aankondiging onder meer: 'Swamp Arena ligt bij de camping in Storuman. Vlakbij het dorp, accommodatie en rivier Umeälven - wat goed van pas komt indien je eventueel smerig zou worden...' De sport zelf waaide trouwens over uit buurland Finland waar skiërs een leukere conditietraining wilden en vervolgens met deze smeerfuif op de proppen kwamen.
Kletsnatte doelmond
In Storuman streden de teams twee dagen lang in de stinkende prut. Feitelijk maakte iedere equipe evenveel kans, ook al smoorden gerichte schoten op doel keer op keer in de kletsnatte doelmond. Behalve op basis van de sportieve resultaten kreeg een ploeg door de scheidsrechters namelijk een zogeheten Wild Card uitgereikt. Deze prijs was er speciaal voor het team met het meest voorbeeldige spel. Dit hield met andere woorden in dat die spelers hadden getoond lol te hebben en dat er met inzicht werd getackeld. Over het eerste aspect bestonden er geen enkele vraagtekens. Wat dat laatste betreft werd het voor de leidsmannen heel wat nattevingerwerk, immers, aan technisch spel heb je in deze discipline maar weinig. Spelers met de meest gespierde en lichtste benen, dat waren de grote winnaars...
Kletsnatte doelmond
In Storuman streden de teams twee dagen lang in de stinkende prut. Feitelijk maakte iedere equipe evenveel kans, ook al smoorden gerichte schoten op doel keer op keer in de kletsnatte doelmond. Behalve op basis van de sportieve resultaten kreeg een ploeg door de scheidsrechters namelijk een zogeheten Wild Card uitgereikt. Deze prijs was er speciaal voor het team met het meest voorbeeldige spel. Dit hield met andere woorden in dat die spelers hadden getoond lol te hebben en dat er met inzicht werd getackeld. Over het eerste aspect bestonden er geen enkele vraagtekens. Wat dat laatste betreft werd het voor de leidsmannen heel wat nattevingerwerk, immers, aan technisch spel heb je in deze discipline maar weinig. Spelers met de meest gespierde en lichtste benen, dat waren de grote winnaars...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten